رمانتیسیم در موسیقی قرن نوزدهم

  گزارش اولین جلسه بحث ازاد انجمن اندیشه من – اندیشه تو

اولین جلسه بحث آزاد عصر روز چهارشنبه 17/1/90 با حضور حدود 40 نفر از علاقه مندان با موضوع رمانتیسیسم در موسیقی قرن نوزدهم در فرهنگسرای خورموج برگزار شد. در ابتدای این جلسه آقای فراز بهزادی توضیحاتی کوتاه درباره جنبش رمانتیسیسم در غرب و تفاوتهای اصلی آن با کلاسیسیسم بیان کردند و سپس احسان حسینی سخنران اصلی جلسه 50 دقیقه در مورد ریشه­ها و دلایل  پیدایش رمانتیسم و مشخصه­های بارز آن در موسیقی قرن نوزدهم صحبت کردند. در این جلسه قسمتهای کوتاهی از موسیقی سبک کلاسیک و رمانتیک از موتزارت، هایدن، بتهوون، مندلسون، شوپن، پاگانینی، لیست، واگنر،دووژاک، اسمتانا و چایکوفسکی پخش شد. پس از پایان سخنرانی حاظران به همراه سخنران جلسه به مدت یک ساعت درباره موضوع مورد  بحث با یکدیگر گفتگو کردند. 

 بیوگرافی مختصر سید احسان حسینی: 

متولد 1358 خورموج، دانش آموخته ی رشته طراحی صنعتی از پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فعال در زمینه معماری داخلی، طراحی گرافیک و مبلمان شهری 

رمانتیسیسم در موسیقی قرن نوزدهم و تفاوتهای آن با کلاسیسیسم 

  "هنرمندان رمانتیک بیشتر به احساسات و عوالم شخصی و درونی خود توجه داشتند، آنها دنیای خیال و رویا، افسانه های کهن، فواصل دور دست و نا آشنا و همچنین عواملی را که از زندگی عادی و روزمره فاصله داشت، هدف اصلی آثار خود قرار می دادند؛ درست بر خلاف آنچه که در کارهای کلاسیک عقل، منطق و استدلال بر احساسات و عواطف غلبه دارد."
                                     از کتاب "موسیقی کلاسیک و رمانتیک  " تالیف " هوشنگ کامکار 

شاید بتوان گفت نقاط اشتراک رمانتیسیسم و کلاسیسیسم بیش از تفاوتهایشان است. در واقع به لحاظ فرم و ساختار اثر موسیقی رمانتیک تا حدود زیادی وامدار کلاسیسیسم است چرا که در دوره رمانتیک با تغییراتی فرمهای دوره کلاسیک حفظ شدند هر چند فرمهای دیگری نیز در این دوره به وجود آمدند. اما تفاوتهای اساسی این دو سبک به محتوای آثار این دوران مربوطمیشود.
موسیقی آهنگساز رمانتیک تحت تاثیر احساسات و عواطف اوست، بدین معنی که  حالات درونی آهنگساز در موسیقی وی بازتاب می­یابد و شخصیت هنرمند با اثر هنری یکی میشود.
در این بین سوال مهمی برای برخی از دوستان پیش آمده است و آن اینکه آیا در دوران قبل از رمانتیسم احساسات آهنگساز در آفرینش اثر نقشی نداشته است؟ اگر بخواهیم پاسخ این سوال را به طور ساده و کوتاه بدهیم باید بگوییم که احساس آهنگساز در موسیقی دوران کلاسیک در آفرینش اثر به ندرت نقش داشته است و این موسیقی بازتاب درونیات، شور و عواطف آهنگساز نبوده  بلکه توجه به زیبایی­های موسیقی بیشتر مد نظر بوده است.